De Fondation Européenne pour la Sculpture werd opgericht op 4 september 1989 door meer dan 40 personen uit de kunstwereld, het bedrijfsleven en overheidsdienst, allen met een passie voor kunst, die beeldhouwkunst wilden aanmoedigen, promoten en ondersteunen.

Naast Simon du Chastel, de oprichter die ook de eerste voorzitter werd, hebben meerdere kunstenaars zoals Raphaelle Bell, Guy Bauclair, Felix Roulin, Jikke Koopmans, Jephan de Villiers en Jean-Pierre Ghysels, de Engelse schrijfster Caroline Dakers, journalisten zoals Jean- Pierre van Tieghem, Françoise Engel en Monika Engel Meggle, personen uit de kunstwereld zoals Stéphany Langui Jacqueline de Groote, Emile Veraneman en Janine van Strydonck, evenals vele industriëlen en hoge ambtenaren, toegetreden tot het avontuur.

De openingstentoonstelling vond plaats in 1992.

Sinds haar oprichting geniet de vereniging de actieve steun van grote persoonlijkheden uit alle sectoren, zoals Renilde Hammacher, Mickey en Christine Boël, Willy Van den Bussche, Jean-Louis Thijs, Didier Gosuin, Andrée-Payfa Fosseprez, burgemeester van Watermaal-Bosvoorde, Jacques van Strydonck en Jeanne-Marie Janisset-Dypreau, om er maar een paar te noemen.

In 2012 trok Simon du Chastel zich terug. Hij bleef erevoorzitter tot zijn overlijden in 2014. Sinds 2012 heeft Fernand Jacquet het voorzitterschap overgenomen ook tort zijn overlijden in augustus 2018. Olivier Thuysbaert heeft hem opgevolgd sinds september 2018.

De Europese Ruimte voor de Beeldhouwkunst (Espace Européen pour la Sculpture), nieuwe benaming sinds 2005, heeft zich onder andere als doel gesteld meer bekendheid te geven aan kunstenaars uit verschillende lidstaten van de Europese Unie, door een kunstenaar uit te nodigen afkomstig van het land dat het roulerend voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie waarneemt, om het gewestelijk Tournay-Solvaypark als openlucht-tentoonstellingsruimte te gebruiken.

Dit park, gelegen in het hart van Watermaal-Bosvoorde, is een voormalig eigendom van de familie Solvay en, eerder, van de stichter van de Université Libre de Bruxelles, Pierre-Théodore Verhaegen.

Het is een van de mooiste parken van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Leefmilieu Brussel, een openbare instelling die instaat voor het beheer van de groene ruimten in de regio, stelt deze magische plek gratis ter beschikking van de vereniging. De zetel van de vereniging is gevestigd in de Witte Villa, het voormalige gastenhuis, een beschermd monument.

Hieronder: tussenkomst van de Franse kunstenaar Jean-François Fourtou op de Witte Villa in het kader van de tentoonstelling 2017 samen georganiseerd door Out of the Box

Simon du Chastel de la Howarderie, oprichter van eu   space sculpture, is geboren in Harveng (België), op 10 september 1926. Hij bracht een gelukkige jeugd door in de prachtige omgeving van het kasteel van Hex van de prins-bisschoppen van Luik.

Van jongs af aan, ontdekt hij zich een passie voor architectuur, dankzij de beslissende invloed van enkele familieleden, waaronder Ghislaine d’Ansembourg en Joseph de Borchgrave, conservator van het Museum voor Oude Kunst, die hem meenemen op hun tochten voor inventarisatie en restauratie van het nationale architecturale erfgoed.

Na zijn studies rechten, filosofie en sociologie aan de universiteit van Leuven, verhuist Simon du Chastel naar Parijs bij zijn vader, diplomaat in de Franse hoofdstad. Parijs beleeft op dat ogenblik de “abstracte” periode vanuit artistiek oogpunt. Simon schrijft zich in voor de Cercle Philosophique van Jean Val en Merlau-Ponty. Hij brengt twee jaar van zijn leven door in de klassen aan de Sorbonne en de École des Hautes Etudes.

Zijn ontmoeting met Antoine de Vinck, zijn mentor, staat voorop; hij zal hem de wereld laten zien, reizen, culturen begrijpen en het belang van het ambachtelijk doen ontdekken (Simon du Chastel was tien jaar voorzitter van de Franstalige Belgische tak van de World Craft Council, waarvan het ledenaantal steeg van 40 tot 200 tijdens zijn voorzitterschap). In Brussel ontmoet hij ook de kunstenaars van de COBRA-beweging.

In 1968 verlaat hij de Balie van Brussel na tien jaar advocatuur en begint hij te reizen naar alle uithoeken van de aarde, op de vijf continenten, met geregeld en langdurige tussenstops op het Afrikaans continent. Het is op deze vele reisroutes en inwijdingspaden dat hij zijn passie voor kunst zal ontdekken en vormgeven. Hij zal dan ook zijn verdere leven wijden aan kunst en cultuur.

Ondertussen, in 1958, door toedoen van zijn familielid Jean d’Ursel, heeft hij het kasteel van Jolimont in de Middelburgstraat in Watermaal-Bosvoorde, verworven. Dit wordt zijn thuishaven waar hij koffers neerlegt tussen twee verplichtingen, twee reizen, en waar hij kunstenaars verwelkomt in residentie zoals Albert Dasnoy Marthe Wéry, Jephan de Villiers, Jean-Dominique Burton en Chantale Noel, die zijn geprivilegieerde gasten waren. Als fervent keramist en beeldhouwer, was hij ook dicht bij Orlandini, Lampecco en andere keramisten van deze glorieuze generatie.

Hij verzet zich, eind jaren zeventig, tegen de Minister van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest die de verkaveling van het Tournay-Solvaypark overweegt. In 1988, na de Gewestelijke verkiezingen, bekomt hij een huurovereenkomst van twintig jaar met het Gewest voor de Witte Villa die zwaar beschadigd was geweest door de val van een boom. Hij krijgt ook de toelating om de Villa te restaureren op zijn kosten die, in 1989, de zetel wordt van eu   space sculpture bij haar oprichting.

Simon du Chastel verlaat het voorzitterschap van de vereniging in 2012. Hij overlijdt in Ukkel op 6 maart 2014.

Buiten eu   space sculpture, was Simon du Chastel ook bestuurder bij het Conservatorium van het Brussels roerend erfgoed, voorzitter van Art Exhibition Animation, bezieler van het project “SoS Heritage” met Kunstwijk, adviseur van de openbare instellingen voor de integratie van beeldhouwwerken in de openbare ruimte, projectleider bij het Internationaal Centrum voor artistieke creatie in Brussel, oprichter en ondervoorzitter van “Art en Marge”, ondervoorzitter van het Internationaal Fonds voor Solidaire Ontwikkeling, geregeld jurylid aan kunstschool La Cambre en de onvermoeibare organisator van meer dan 90 beeldhouwwerkententtoonstellingen over de hele wereld …

(Uit artikelen en teksten van Roger-Pierre Turine)

Fernand Jacquet, tweede voorzitter van de Europese Ruimte voor Beeldhouwkunst, werd geboren op 27 mei 1934. Zoon van een notaris, afkomstig uit Châtelet en uit een zeer strenge familie, hij wendde zich na zijn studies aan de universiteit van Leuven geheel vanzelfsprekend tot de studie van het recht en het notariaat.

Tegen de wil van zijn vader om notaris te worden in Chatelet, legde hij de Nederlandse examens af die nodig waren om in Brussel te kunnen benoemd worden, waarvoor hij zonder problemen slaagde na een stage in een notariskantoor in Lokeren in Oost-Vlaanderen.

Het notariskantoor van Jacquet, zeer precies in zijn benadering, werd beschouwd als een van de beste in zijn tijd. Zijn beroep als notaris werd voornamelijk uitgeoefend als patrimoniaal adviseur voor vele families. Door zijn scrupuleuze eerlijkheid genoot hij het grote vertrouwen van zijn cliënten, die vaak vrienden werden.

De familie van Pierre Crowet, vrienden van zijn ouders, was sinds zijn prille jeugd zeer nauw verbonden. Fernand Jacquet, een grote muziekliefhebber, ontdekte met Pierre Crowet ook de hedendaagse kunst, de geboorte van een passie. Gretig naar kennis, ging Fernand Jacquet tot het uiterste om alles te kennen waarvoor hij interesse had. Omdat hij in alles geïnteresseerd was, stimuleerde deze nieuwsgierigheid hem om steeds verder te gaan en steeds beter te doen.

Zeer trouw in vriendschap, maakte hij indruk op allen die hem ontmoetten, of het nu in zaken was, bij de Jonge Belgische Schilderkunst, Bozar, de Cercle Gaulois, golf, jacht of de 33 Club. Luisteren naar en respecteren van anderen was een van zijn belangrijkste eigenschappen. Fernand jacquet was niet alleen een vriend, niet alleen een notaris, hij was ook een man van grote cultuur. Zijn cultuur was diepgaand in kunst, muziek, literatuur, etnologie, geschiedenis en filosofie.

Na penningmeester te zijn geweest van de Jonge Belgische Schilderkunst, werd hij op advies en op verzoek van zijn vriendin Renilde Hammacher ook lid van de Europese Ruimte voor Beeldhouwkunst, waarvan hij in 2012 de tweede voorzitter werd door Simon du Chastel, stichter en eerste voorzitter, op te volgen.

Sinds 2012 is hij niet gestopt met het ontwikkelen van de activiteiten van de vereniging door de leden en de raad van bestuur te stimuleren om tentoonstellingen te organiseren van kunstenaars van hoge kwaliteit.

Altijd elegant en discreet in alle omstandigheden, zette hij zichzelf nooit onnodig op de voorgrond. Enkele gezondheidsproblemen sinds 2017 hebben hem er niet van weerhouden zijn aanwezigheid en voorzitterschap bij de Europese Ruimte voor Beeldhouwkunst te behouden. Bij de tentoonstelling 2018 ter ere van het Oostenrijkse voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie maakte hij zijn laatste toespraak, zoals altijd met grote zorg voorbereid en vergezeld van zijn kleine glimlach, indruk op de vele gasten bij de zonnige opening op 5 juli 2018.

Enkele weken na deze mooie toespraak is Fernand Jacquet op 8 augustus 2018 vredig heengegaan. Hij zal een mooie herinnering achterlaten bij allen die hem goed kenden.

 Amaury de Mérode en Olivier Thuysbaert